zaprzeczenie — n I 1. rzecz. od zaprzeczyć. 2. lm D. zaprzeczenieeń «słowa, pismo zaprzeczające czemuś, negujące coś» ∆ praw. Zaprzeczenie ojcostwa «orzeczenie sądu stwierdzające, że mąż matki nie jest ojcem dziecka zrodzonego w czasie trwania małżeństwa» 3.… … Słownik języka polskiego
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad … Słownik języka polskiego
tam — I 1. «zaimek nawiązujący do użytego już w kontekście oznaczenia miejsca, towarzyszący często gestowi wskazywania; w tamtym miejscu, do tamtego miejsca, w tamto miejsce» Położył się tam, na tapczanie. Poszedł tam, prosto. Widziałem go tam kilka… … Słownik języka polskiego
orzech — Twardy orzech do zgryzienia «trudny problem do rozstrzygnięcia, trudna sprawa do załatwienia»: W tej sprawie sąd będzie miał rzeczywiście twardy orzech do zgryzienia! Chodzi o duży spadek i zaprzeczenie ojcostwa. Det 4/1999 … Słownik frazeologiczny
Komputerowy słownik języka polskiego PWN — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający zaprzeczenie, brak czegoś, obojętność względem czegoś, np. asymetria, aspołeczny, amoralny, amorfizm, apolityczny» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
Converted to LingVo by Dziadek Olek, 2004 — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający zaprzeczenie, brak czegoś, obojętność względem czegoś, np. asymetria, aspołeczny, amoralny, amorfizm, apolityczny» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
73 000 entries — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający zaprzeczenie, brak czegoś, obojętność względem czegoś, np. asymetria, aspołeczny, amoralny, amorfizm, apolityczny» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
a- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający zaprzeczenie, brak czegoś, obojętność względem czegoś, np. asymetria, aspołeczny, amoralny, amorfizm, apolityczny» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
akurat — «przysłówek o charakterze ekspresywnym» a) «podkreślający, że jest dokładnie tak, jak to określa wyraz, któremu towarzyszy; właśnie» Jest akurat pięć jabłek dla nas pięciorga. b) «oznaczający: ściśle w danym momencie, w tym czasie, w tej chwili;… … Słownik języka polskiego
